1. Po pierwsze, ustal reguły i wyznacz jasne granice obowiązujące w twojej rodzinie i nazwij je po imieniu. Dziecko musi wiedzieć, na czym stoi. Sformułuj zasady dotyczące spania, jedzenia, sprzątania, oglądania telewizji i relacji z innymi członkami rodziny. Przy ich ustalaniu pamiętaj o potrzebach dziecka, ale również o swoich. Nawet niemowlę potrafi zauważyć reakcję rodziców i wyciągnąć wnioski, jak powinno się zachowywać.
2. Zwracaj uwagę na pozytywne zachowania dziecka. Jeśli krytykujesz, zrób to wobec jego zachowania, a nie dziecka jako osoby. Mów dziecku o tym, co w nim wspaniałe, jakie cechy w nim lubisz.
3. Każde dziecko ma swoje mocne i słabsze strony, a zadaniem rodziców jest odkrywanie tego, co w nim najlepsze, chwalenie go za małe i duże osiągnięcia, przy jednoczesnej akceptacji jego ograniczeń. Kiedy twoje wymagania nie będą odbiegały od możliwości i zdolności dziecka, wówczas ono nie będzie odczuwało potrzeby buntu, a nabierze wiary we własne siły.
4. Kiedy dziecko zachowuje się niewłaściwie, rodzic zawsze zwraca na nie uwagę. Zadbaj o to, żeby dziecko nie miało żadnych korzyści za niepożądane zachowanie.
5. Jeśli dziecko zawsze dostaje to, czego sobie życzy, trudno mu będzie zrozumieć ograniczenia, z jakimi będzie się spotykało w życiu. Powinno uczyć się na błędach i przejąć odpowiedzialność za swoje działania. Podkreślaj, że zawsze ma możliwość wyboru; może przestrzegać reguł albo liczyć się z następstwami nieprawidłowego zachowania.
6. Skuteczniejsze jest zachęcanie dziecka niż karanie czy zapowiadanie kar, jednak w sytuacji, kiedy narusza ono regułę, powinno ponieść tego konsekwencje. Nie wycofuj się z raz zapowiedzianych następstw. Wprowadź inne konsekwencje, jeśli dotychczasowe nie przyniosły rezultatu.
7. Rozmawiaj z dzieckiem w sposób prosty i zrozumiały. Dawaj mu jasne odpowiedzi, kontroluj swój głos i mowę ciała i kilkakrotnie powtórz, co dziecko powinno zrobić (technika tzw. zacinającej się płyty).
8. Pokaż dziecku, że jesteś po jego stronie. Kiedy poniesie konsekwencje swojego zachowania, niech wszystko zostanie zapomniane i wybaczone.
9. Kiedy chcesz nadać znaczenie swoim słowom, patrz dziecku w oczy. Pamiętaj, że przekaz lepiej zadziała wtedy, gdy jest optymistyczny i przyjazny.
10. Przygotuj razem z dzieckiem plan nagradzania za osiągnięcia i postępy oraz dobre zmiany w jego zachowaniu. Za przestrzeganie reguł i pozytywne zachowanie należy się dziecku uznanie i nagroda, na przykład wspólnie spędzony czas.
11. Dodawaj odwagi dziecku, zachęcaj, chwal, podkreślaj zalety, postępy i dobre chęci. Dzięki temu wytworzy się
w nim wiara we własne zdolności! Dobre słowa potrzebne są dziecku jak „powietrze do oddychania”, na przykład: „Ale to piękne!”, „Dobrze to zrobiłeś!”.
12. Niestosowne zachowanie dziecka możemy czasem potraktować żartobliwie i zaproponować, że będziemy z nim w tym konkurować. Dzięki temu dziecko zobaczy swoje zachowanie z innej perspektywy.
13. Nie ukrywaj swoich uczuć. Pomocnym narzędziem w wyrażaniu tego, co czujesz, może być magiczny zwrot zaczynający się od słów: „Przykro mi…”. Uczysz w ten sposób wyrażania współczucia i zrozumienia dla drugiego człowieka.
14. Opowiedz dziecku historyjkę. Jeśli udzielisz zabawce swojego głosu, rozwiązywanie problemu będzie dla dziecka przyjemniejsze w odbiorze. Dzieci z łatwością rozpoznają siebie w opowiadaniu, a to pobudza je do szukania własnych rozwiązań.
15. Jeżeli słowa nie przynoszą skutku albo gdy trzeba działać natychmiast, możesz zastosować metodę „Time out” – zrobienie chwilowej przerwy w kontaktach. Natychmiast, konsekwentnie i stosownie do sytuacji. Jeśli dziecko potrafi się uspokoić, dostaje nową szansę oraz uwagę rodzica wspierającą pozytywne zachowanie. Pamiętaj, że przerwa w zabawie musi być bardzo krótka, od minuty do pięciu. Im dziecko młodsze, tym krótszy powinien być czas odosobnienia.
